- Cieszę się bardzo, że po latach zacierania świadomości o bohaterach narodowych, których życie i praca związane były z idami narodowymi i katolickimi, pamięć o Senatorze II RP Macieju Glogierze, zostanie przywrócona w naszym mieście – mówi radny Sławomir Adamiec, który w marcu 2011r. w Komisji Kultury Rady Miejskiej i w mediach, rozpoczął działania dla uczczenia pamięci Glogiera w Radomiu.

– Oczywiście, zawsze w takich sytuacjach największą radość przeżywać będą potomkowie rodziny Glogierów, mieszkający dziś zarówno w Radomiu, ale również rozsiani po całej Polsce. Oni również już zapowiedzieli liczny udział w uroczystości – 1 marca, w Zespole Szkół Muzycznych w Radomiu, podczas których zostanie odsłonięta pamiątkowa tablica poświęcona Maciejowi Glogierowi, zobaczymy film dokumentalny Jakuba Mitka, wyprodukowany przez radomską Resursę, poświęcony Senatorowi oraz wysłuchamy I Koncertu fortepianowego e-moll op.11 F. Chopina, w wykonaniu Marcina Wieczorek (fortepian) i Szkolnej Orkiestry Symfonicznej pod batutą Przemysława Zycha. A odsłonięcia tablicy wraz z prezydentem miasta dokonają: Barbara Izbicka – wnuczka, jedyna dziś z żyjących i pamiętająca dziadka Macieja oraz Martyna Nowak – pra prawnuczka Senatora – dodaje Adamiec.

Powrót M. Glogiera do świadomości historycznej mieszkańców miasta, możliwy był również, dzięki działaniom doktora Jacka Vietha oraz życzliwości dyrektora Zespołu Szkół Muzycznych w Radomiu, Roberta Pluty, który wraz gronem pedagogicznym poparł pomysł umieszczenia tablicy Senatora w murach szkoły. Glogier był Prezesem Towarzystwa Śpiewaczego „Lutnia” oraz założycielem i Prezesem radomskiej filii Warszawskiego Towarzystwa Muzycznego im. Fryderyka Chopina. W 1925 r. Towarzystwo zapoczątkowało w Radomiu powstanie szkoły muzycznej, jako filii Wyższej Szkoły Muzycznej im. F. Chopina w Warszawie, której kierownictwo powierzono właśnie Maciejowi Glogierowi. Od 1938r. Glogier był Członkiem Honorowym Warszawskiego Towarzystwa Muzycznego im. Fryderyka Chopina.

- Myślę, że bardzo dobrze się stało, że właśnie w szkole muzycznej będziemy mieli miejsce pamięci Senatora Glogiera, który tak bardzo kochał muzykę klasyczną oraz współtworzył instytucje muzyczne Radomia, w tym szkołę muzyczną – mówi Adamiec. - Przykład Glogiera, pokazuje nam dziś, nie tylko ciągłość życia muzycznego w Radomiu i związki z obecną szkołą muzyczną, ale jest również pięknym wzorem do naśladowania zapału i wytrwałości w budowaniu kultury muzycznej miasta i jego instytucji, w bardzo trudnych warunkach budowania niepodległości. Dla mnie Senator jest również osobistym wzorcem do naśladowania, m.in. w dążeniu dziś do powstania radomskiej filharmonii. Myślę, że szczególnie dziś potrzeba nam, takich wzorców do naśladowania w życiu zawodowym i społecznym zaangażowaniu. O swojej działalności społecznej i dobroczynnej Glogier pozostawił krótką notę, która warto by i dziś dobrze posłużyła osobom powołanym do służby publicznej: „Brałem udział we wszystkich poczynaniach kulturalnych, dobroczynnych i oświatowych, przeważnie na terenie Radomia, ale również poza Radomiem, uważając, że praca społeczna jest obowiązkiem każdego obywatela polskiego”. Całe życie Maciej Glogier powtarzał, że wszystko co w nim osiągnął i czemu poświecił swoją pracę i służbę, zawdzięcza woli Bożej, ludzkiej pomocy i życzliwości – kończy Adamiec.

*******

Maciej Glogier urodził się w Radomiu 24.02.1869, gdzie również zmarł - 25.08.1940 r. i został pochowany na cmentarzu przy ul. Limanowskiego.

W 1889r. ukończył gimnazjum w Radomiu, a w 1893r. Wydział Prawa na Uniwersytecie w Warszawie. Jak sam wspomina w pamiętnikach, nie mając środków z domu (wcześnie został osierocony), podejmował pracę udzielając jeszcze w gimnazjum korepetycji i lekcji z muzyki, a w okresie studiów redagował skrypty uniwersyteckie, dzięki czemu sam ugruntowywał własną wiedze teoretyczną i ukształtował w sobie ogromny szacunek dla ludzkiej pracy.

Po studiach i aplikacji powrócił do Radomia, by podjąć pracę jako sekretarz w Wydziale Cywilnym SO w Radomiu, a następnie jako pisarza hipotecznego. W 1917r. został powołany przez Radomskie Towarzystwo Prawnicze do zorganizowania Okręgu Sądowego Radomskiego, a więc Królestwa Polskiego Sądu Okręgu Radomskiego i ponad czterdziestu Sądów Pokoju w siedmiu powiatach Guberni Radomskiej. Dzięki znakomitym talentom organizatorskim i pomocy, jak sam pisze „ideowej współpracy bardzo wartościowego pierwszego zastępu sądowników polskich”, przy nikłych nakładach finansowych władz, udało mu się doskonale zorganizować duży Okręg Sądowy.

Również w tymże roku 1917, Glogier został powołany na Prezesa Sądu Okręgowego w Radomiu, z bardzo skromną pensją, by pozostać na tym stanowisku przez kolejne trzy lata. Solidna praca i wyjątkowa uczciwość osobista oraz niesłychany zasób wiedzy prawniczej, sprawiły, że w 1920 roku Maciej Glogier został awansowany na wysokie i bardzo odpowiedzialne stanowisko Szefa Sekcji Służbowej Ministerstwa Sprawiedliwości w Warszawie. Jednak sytuacja rodzinna zmusiła go po półtorarocznej pracy w Ministerstwie, do poproszenia o przeniesienie do Radomia, gdzie otrzymał stanowisko notariusza.

Niewątpliwie, jednym głównych twórców tego „dzieła sprawiedliwości” w rodzącej się do niepodległości Polsce, był Maciej Glogier.

Drugą sferą działalności i życia Macieja Glogiera było życie polityczne. Sam z natury był raczej usposobienia apolitycznego, chociaż czas tworzenia się i utrwalania niepodległej Polski oraz wspomniany już duch służby, którego posiadał, nie pozostawiły w Nim wyboru.

Sam wspominał to po latach w pamiętnikach, tak: „Co do mojej działalności politycznej, to przede wszystkim zaznaczam, że zasadniczo jestem usposobienia apolitycznego, gdyż partie polityczne jako takie, były mi zawsze obojętne, a walki partyjne uważałem za wstrętne. Gdy jednak otrzymałem propozycję wejścia do Senatu Rzeczpospolitej Polskiej, to propozycję tą przyjąłem i zostałem wybrany do Senatu z listy państwowej Nr 8 i piastowałem mandat Senatora oraz Sekretarza Senatu, pod przewodnictwem Marszałka Trąbczyńskiego w latach 1922- 1927). Należałem do Klubu Chrześcijańsko – Narodowego, do którego pociągał mnie wysoki poziom kultury i etyki członków tego klubu, z pośród których wymienią Ks. Arcybiskupa Teodorowicza, Ks. Biskupa Sapiehę, generała Hallera, Witolda Czartoryskiego, prof. Dubanowicza, Kasznicę, Strońskiego, Janta – Połczyńskiego i wielu innych”.

W Senacie M. Glogier pracował, m.in. w komisji prawniczej i oświatowej, gdzie powierzano mu do referowania najważniejsze ustawy.

Maciej Glogier, był współzałożycielem i skarbnikiem radomskiego koła Polskiej Macierzy Szkolnej oraz długoletnim Prezesem Towarzystwa Dobroczynności w Radomiu, Wiceprezesem Towarzystwa Opieki nad Umysłowo Chorymi i V. Prezesem Komitetów Obywatelskich. Należy dodać również, że pracę pedagogiczną Glogier prowadził ze szczególnym zamiłowaniem, począwszy od wspomnianych udzielanych lekcji z czasów gimnazjalnych, poprzez wykłady z ekonomii i prawa w radomskich szkołach męskich i żeńskich. Ogłosił również drukiem podręcznik szkolny do nauki ekonomii; „Elementarny wykład ekonomii społecznej dla użytku szkół handlowych” (1911).

W 1905 Glogier współorganizował pierwszą w Radomiu szkołę średnią z polskim językiem wykładowym, a w latach późniejszych był prezesem dla prowadzenia i utrzymania średniej szkoły żeńskiej w Radomiu - opiekunem Gimnazjum im. Marii Konopnickiej.

Był również Wiceprezesem Oddziału PCK w Radomiu.

W 1914r. Maciej Glogier zamieszkał wraz z rodziną w pięknej kamienicy (obecnie ul. Sienkiewicza 12), zaprojektowanej przez Józefa Piusa Dziekańskiego i wybudowanej dla niego (w 2008 r. w rejestrze zabytków Radomia).

PROGRAM UROCZYSTOŚCI:

MACIEJ GLOGIER - SENATOR II RP. Uroczystość odsłonięcia pamiątkowej tablicy, premiera filmu i koncert poświęcony Senatorowi II RP, M. Glogierowi - 1.03.2013r.

Miejsce: Zespół Szkół Muzycznych im. O. Kolberga w Radomiu

Data i czas: 1.03.2013r., godz. 19.00

KONCERT POŚWIĘCONY PAMIĘCI SENATORA MACIEJA GLOGIERA

Wykonawcy: Marcin Wieczorek – fortepian i Szkolna Orkiestra Symfoniczna pod dyr. Przemysława Zycha

Program koncertu: Fryderyk Chopin - I Koncert fortepianowy e-moll op.11

WSTĘP WOLNY